تمایل به برقراری ارتباط میان زن و مرد یک میل طبیعی و ذاتی است و در هر دو جنس احساس نیاز به جنس دیگر وجود دارد.

در موضوع ارتباط میان زن و مرد و ازدواج جز مسئله تولید نسل و مسائل جسمانی، مسئله‌ای به نام هم‌زبانی نیز وجود دارد. احساس نیاز به برقراری ارتباط با جنس مخالف، در سنین بلوغ به دلیل فعل و انفعالات شیمیایی بدن و آزاد شدن هورمون‌ها افزایش می‌یابد، اما گرایش روحی به جنس مخالف از کودکی همراه با انسان است. دختر ملایم است و پسر خشن و این تفاوت‌های ذاتی باعث ایجاد گرایش بین این دو می‌شود و این میل هیچ ارتباطی با میل جنسی ندارد.

قبح شمردن رابطه میان دختر و پسر به دلیل نگرشی است که این رابطه را تنها در قالب مسائل جنسی تعریف می‌کند و به همین دلیل است که ارتباط میان دختر و پسر بدون وجود محرمیت ناپسند و گناه تلقی می‌شود